Ενήλικες στερημένοι που επιζητούν συνεχώς ένα νόημα. Ένα νόημα που σχετίζεται κατά πολύ με εκείνη την «αποδοχή» που τους στερήθηκε στα πιο τρυφερά χρόνια της παιδικής τους ηλικίας.
Το νόημα μπορεί να εκδηλώνεται ως μια αέναη αναζήτηση προσοχής, ως ανάγκη να νιώσουμε σημαντικοί, αρκετοί ή απλά υπαρκτοί. Χανόμαστε σε σχέσεις που δεν καλύπτουν τις ανάγκες μας, σε ουσίες που μας απομακρύνουν από την αλήθεια, σε τυχερά παιχνίδια, σε μανιώδη χρήση των social media και άλλες δραστηριότητες που προσφέρουν μια πλασματική και πολύ σύντομη ευτυχία. Δυστυχώς το κενό επανέρχεται και φαντάζει πιο απειλητικό, αφού αντί να δούμε κατάματα την προσωπική μας αλήθεια, απομακρυνόμαστε ολοένα και περισσότερο από αυτή και προτιμούμε να ζούμε μακριά της. Είμαστε ανίδεοι για τους φόβους, τις ανασφάλειες, τις ανάγκες μας, ακόμη και για την ίδια μας την ύπαρξη.
Αν δεν αναγνωρίσουμε όλη αυτή τη στέρηση της παιδικής μας ηλικίας και δε θρηνήσουμε για αυτή, θα συνεχίσουμε να ζούμε σαν έρμαια των τραυμάτων μας. Πώς κανείς θα νιώσει απελευθερωμένος, εάν δεν αποδεχθεί τα κακώς κείμενα της προσωπικής του ιστορίας; Πώς θα ζήσει μια αυθεντική και με νόημα ζωή, αν δεν αναγνωρίσει τις ανάγκες που δεν του καλύφθηκαν και δε συμφιλιωθεί με όλο αυτή τη διαδικασία;
Ο ρόλος λοιπόν του ψυχοθεραπευτή έρχεται να συντελέσει στην άνευ όρων αποδοχή του θεραπευόμενου και στην βοήθεια να ανακαλύψουνε μαζί εκείνα τα μονοπάτια που θα απελευθερώσουν από τον πόνο και θα προσφέρουν μια ειλικρινή, γεμάτη νόημα ζωή.
Μπατσίλα Γεωργία
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
6947807740