19 Νοεμβρίου, Παγκόσμια μέρα κατά της Παιδικής Κακοποίησης
Τι γίνεται όταν η αγάπη και η στοργή δίνουν τη θέση στη συναισθηματική παραμέληση, τις φωνές, τις επικρίσεις και ένα σύνολο εμπειριών που συνιστούν «το τραύμα». Κι όταν μιλάμε για τραύμα, δεν εννοούμε μόνο τις ακραίες περιπτώσεις κακοποίησης και παραμέλησης. Τραύμα μπορεί να δημιουργηθεί από τις συνεχείς συγκρίσεις με συνομηλίκους ή μεγαλύτερα αδέλφια, από απαγορεύσεις και περιορισμούς που σχετίζονται με τη διατροφή (μην τρως γλυκά και ψωμιά), από σχόλια για την εικόνα του σώματος του παιδιού (έχεις κάνει κοιλιά), από την φυσική απουσία των γονιών οι οποίοι είναι συνέχεια απασχολημένοι, από τη στέρηση βίωσης δυσφορικών συναισθημάτων (μην κλαίς/μη θυμώνεις γιατί δε θα σου πάρω παγωτό) και αναρίθμητες συμπεριφορές που στερούν την υγιή σύνδεση με το παιδί και τη μετέπειτα έκφραση του. Τα παιδιά προγραμματίζονται στο φόβο και την υποταγή στις επιθυμίες των γονιών, καταστέλλοντας κομμάτια του δικού τους αυθεντικού εαυτού. Αυτό που ξεχνάμε είναι ότι τα παιδιά που έχουν υποστεί τραύμα, παρουσιάζουν βάσει ερευνών σαφείς ανεπάρκειες στις περιοχές του εγκεφάλου που κατευθύνουν τα συναισθήματα. Επιπλέον τα επίπεδα των ορμονών που ευθύνονται για το άγχος, αυξάνονται δραματικά, προκαλώντας καταστροφή των νευρώνων ή των συνδέσεών τους.
Ας έχουμε κατά νου ότι η αυτοεκτίμηση, το χαμόγελο και η ψυχική τους ηρεμία είναι πολύ σημαντικότερα από αψεγάδιαστες συμπεριφορές και τελειοθηρικά πρότυπα! Δεν είναι αδυναμία σε περίπτωση λοιπόν που δυσκολευόμαστε στη διαχείριση συμπεριφορών του παιδιού μας, να ζητήσουμε βοήθεια από κάποιο ειδικό ψυχικής υγείας. Στην τελική, γινόμαστε γονείς χωρίς να εκπαιδευτούμε για αυτόν τον πολυσύνθετο και απαιτητικό ρόλο!
Μπατσίλα Γεωργία
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Βασιλίσσης Όλγας 6 Θεσσαλονίκη
6947807740