Πόσο βοηθητικό σου φαίνεται να επικεντρώνεσαι στις επιθυμίες των άλλων σε βάρος των δικών σου; Μέχρι πότε θα καλύπτεις ανάγκες των άλλων πριν από τις δικές σου, σε μια προσπάθεια να αποφύγεις αντίποινα, αποδοκιμασία και συναισθηματική απόρριψη; Μήπως είναι καιρός «να σε αγκαλιάσεις» και να πάψεις πια να καταστέλλεις κομμάτια του ίδιου του εαυτού σου;
Αν κανείς αναζητήσει τις ρίζες του κακού, θα συναντήσει ένα οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο οι ανάγκες και τα συναισθήματα του παιδιού παραμερίζονται σε βάρος των γονεϊκών αναγκών ή σε βάρος του κοινωνικού φαίνεσθε. Τυπικά οι γονείς προσανατολίζονται στην κοινωνική αποδοχή την οποία υπερεκτιμούν συγκριτικά με τις ουσιαστικές ανάγκες του παιδιού. Το παιδί μαθαίνει να καταπιέζει σημαντικές πλευρές της προσωπικότητάς του προσπαθώντας να επιβιώσει σε ένα περιβάλλον που το αποδέχονται υπό όρους. Άρα οι πυρηνικές συναισθηματικές ανάγκες για ασφάλεια, αυτονομία, ελεύθερη αυτοέκφραση, αυθορμητισμό, παιχνίδι και ρεαλιστικά όρια, απειλούνται και συχνά παραγνωρίζονται. Το παιδί μαθαίνει ότι τα συναισθήματα των άλλων μπαίνουν σε πρώτη θέση, συχνά εις βάρος των δικών του αναγκών και μια ζωή παλεύει να εξασφαλίσει αποδοχή. Όσο καταπατά τις δικές του συναισθηματικές ανάγκες, συσσωρεύει θυμό και αναπαράγει το ίδιο τραυματικό μοτίβο που τον έβλαψε στην παιδική ηλικία και στη μετέπειτα ενήλικη ζωή. Άρα οι επιλογές του προσανατολίζονται σε συμπεριφορές υποτακτικότητας (παραδίδει τον έλεγχο σε άλλους μέσα από καταστολή συναισθημάτων και επιθυμιών) καθώς και συμπεριφορές αυτοθυσίας (έντονη ευαισθησία στις ανάγκες των άλλων σε βάρος της δικής του ευχαρίστησης).
Μπατσίλα Γεωργία, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Eνδεικτική Bιβλιογραφία: Schema therapy, Young, Klosko, Weishaar